تمامی افرادی که در زمینه ی کشاورزی یا پرورش گل و گیاه فعالیت دارند، چه کشاورزان حرفه ای و چه علاقمندان به کاشت سبزی و گل و گیاه در منزل، حداقل یکبار با مشکل علف های هرز روبرو شده اند. در این مقاله ابتدا توضیح می دهیم که منظور از علف های هرز چیست، سپس انواع علف های هرز را به اختصار معرفی می کنیم و به بررسی کلی انواع روش های مبارزه با علف های هرز خواهیم پرداخت.

منظور از علف های هرز به طور کلی هر گیاهی است که به طور ناخواسته در محلی نامناسب رشد می کند. انسان ها از ابتدای تاریخ کشاورزی با مشکل علف های هرز مواجه بوده اند. البته بعضی از گیاهانی که در ابتدا به عنوان علف هرز شناخته می شدند بعداً خواص مفیدی برای انسان از خود به نمایش گذاشتند که همین باعث شد از رده ی علف های هرز خارج شده و حتی نسبت به کشت آنها اقدام بشود. تعریف های متعددی برای علف های هرز ارائه شده است، از جمله:
•    هر گیاهی که در محلی که عمداً کشت نشده باشد، رشد کند
•    هر گیاهی که در محلی نامناسب رشد کند
•    هر گیاهی که ارزش و فواید آن هنوز کشف نشده باشد
•    هر گیاهی که بر سر مواد مغذی و نور و آب با گیاهان دیگر رقابت کند، سخت از بین برود و روی فعالیت های انسانی تأثیر منفی داشته باشد
علف های هرز ویژگی های خاصی دارند که موجب دیرپایی و بقای بالای آنها می شود، از جمله:
•    بذر بسیار زیادی تولید می کنند
•    به سرعت جمعیت خود را در یک منطقه مستقر و تثبیت می کنند
•    دوره ی خفتگی بذر دارند
•    بذرهای مدفون شده ی آنها زیر خاک تا مدت زیادی زنده می مانند
•    خود را با شرایط محیط وفق می دهند و گسترش پیدا می کنند
•    دارای ساختار تکثیر رویشی هستند
•    می توانند محل فعالیت های انسانی را هم اشغال کنند
علف های هرز از نظر شکل ظاهری به دو گروه اصلی تقسیم می شوند:
1.    علف های هرز پهن برگ (Broadleaf weeds): این دسته از علف های هرز معمولاً برگ های صاف و رگبرگ های شبکه ای شکل دارند.
2.    علف های هرز چمن مانند (Grassy weeds): این دسته از علف های هرز دارای برگ های باریک، نوک تیز و رو به بالا هستند و رگبرگ های آنها به طور موازی کنار هم قرار گرفته است. علف های هرز چمن مانند خود به دو گروه گراس ها (Grasses) و جگن ها یا علف های بلند (Sedges) تقسیم می شوند.
1.    علف های هرز یکساله: این گروه چرخه زندگی خود را ظرف یکسال یا کمتر کامل می کنند و بسته به زمان شروع رشد خود به دو گونه ی علف های هرز تابستانه و علف های هرز زمستانه تقسیم می شوند.
2.    علف های هرز دوساله: جوانه زدن، شکوفایی و از بین رفتن این گروه از علف های هرز دو سال به طول می انجامد. علف های هرز دوساله در مقایسه با سایر انواع علف های هرز کمتر رؤیت می شوند و در تمامی فصول رشد، جوانه می زنند.
علف های هرز ابزار خاص طبیعت برای پوشش سریع زمین های بایر هستند. این گیاهان تهاجمی و فرصت طلب، ویژگی های ژنتیکی خاصی دارند که باعث می شود سرعت جوانه زدن، رشد و تکثیرشان از اکثر گیاهان مطلوب بیشتر باشد. با وجود اینکه بذر اکثر علف های هرز تنها چند سال در خاک باقی می ماند، درصد کمی از آنها هستند که در انتظار شرایط مناسب برای رشد، چندین دهه در دوره ی خفتگی باقی می مانند.
•    رقابت با محصولات و کاهش میزان محصول از طریق رقابت بر سر آب، نور، مواد مغذی خاک و فضای رشد با گیاهان مطلوب
•    کاهش کیفیت محصول از طریق آلوده کردن محصولات
•    عمل کردن به عنوان میزبان برای عوامل بیماری زا برای محصول
•    فراهم کردن سرپناه برای حشرات و آفات در طول زمستان
•    محدود سازی گزینه های توالی کشت تناوبی و فعالیت های منطقه ای
•    تولید مواد شیمیایی سمی برای محصولات، دام ها و انسان ها
بعد از وجین کردن با دست، انسان ها ابزارهای ساده ای مانند کج بیل، چاقو و هوکا را برای خارج کردن علف های هرز ابداع کردند. این روش های ساده هزاران سال مورد استفاده قرار گرفت تا اینکه در قرن هفدهم میلادی در انگلستان، ابزارها و روش های جدیدی برای کنترل، مهار و به حداقل رساندن میزان علف های هرز ابداع شد که یکی از آنها ردیف کاری بود.
کنترل علف های هرز از طریق روش های مکانیکی انواع مختلفی دارد که در ادامه به آنها اشاره می کنیم:
•    وجین کردن با دست یا ابزار یا ماشین آلات کشاورزی
•    سوزاندن زمین
•    کشت تناوبی
•    استفاده از بذرهای فاقد علف هرز
•    تمیز کردن ماشین آلات کشاورژی جهت جلوگیری از گسترش بذرهای علف های هرز
•    و...

2.    کنترل شیمیایی علف های هرز

1.    علف کش های گزینشی
2.    علف کش های غیرگزینشی

3.    کنترل بیولوژیکی علف های هرز

معایب روش کنترل بیولوژیکی علف های هرز

•    استفاده از حشرات برای کنترل بیولوژیکی علف های هرز تنها به گیاهان چند ساله و علف های هرز نواحی کشت نشده محدود می شود.
•    کنترل بیولوژیکی علف های هرز به وسیله ی حشرات معمولاً به صورت دوره ای مؤثر است. علف های هرز کنترل شده با این روش زمانی که حشرات در اثر کمبود غذا از بین می روند، دوباره احیا می شوند.
•    معرفی ارگانیسم های بیگانه به عنوان عوامل کنترل بیولوژیکی علف های هرز خود می تواند خطرآفرین باشد چرا که همین ارگانیسم ها ممکن است در زیستگاه جدید خود به آفت تبدیل شوند.
•    تقریباً 3 درصد از گونه های گیاهی یافته شده در سراسر جهان (بین 8 تا 250 هزار گونه) جزو علف های هرز طبقه بندی شده اند.
•    علف های هرز مهاجم هر منطقه ی جغرافیایی معمولاً گیاهان غیر بومی ای هستند که از مناطق دور وارد شده اند.
•    آمار مرتبط با علف های هرز نشان می دهد که 41 گونه علف هرز در سراسر جهان نسبت به علف کش گلایفوزیت مقاومت نشان داده اند.
•    علف های هرز گلده می توانند برای حشرات مفید سرپناه ایجاد کنند.
•    از نظر اکثریت کشاورزان وجود علف های هرز بزرگترین مشکلی است که در تولید محصولاتی مانند لوبیا و باقلا با آن روبرو می شوند.
•    بعضی از علف های هرز خوراکی هستند.
•    پیچک صحرایی سرسخت ترین علف هرزی است که تابحال شناخته شده.