مقدمه
ورمی‌ کمپوست (vermicompost)، ضایعات آشپزخانه و سایر ضایعات سبز را به خاکی غنی و تیره تبدیل می‌کند که بوی خاک می‌دهد. این خاک نه تنها سرشار از مواد مغذی است، بلکه مملو از میکروارگانیسم‌هایی است که خاک سالم را ایجاد و حفظ می‌کنند. از دیگر مزایای کمپوست که به طور کامل توسط کرم خاکی انجام می‌شود می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
•    مواد مغذی را برای خاک فراهم می‌کند.
•    توانایی خاک برای نگهداری مواد مغذی به شکلی که قابل استفاده برای گیاه باشد را افزایش می‌دهد.
•    ساختار خاک را بهبود می‌بخشد.
•    هوادهی و زهکشی داخلی خاک‌های رسی سنگین را بهبود می‌بخشد.
•    توانایی نگهداری آب در خاک‌های شنی را افزایش می‌دهد.
•    باکتری‌های مفید متعددی را در خاک فراهم می‌کند.
از آنجا که ورمی‌ کمپوست معمولاً در مقادیر کم ساخته می‌شود، اغلب به‌عنوان پانسمان رویه یا جانبی برای گیاهانی که مهم‌تر و شایسته‌تر هستند، استفاده می‌شود. مخلوط خاک کمپوست با خاک باغچه باعث تقویت خاک باغچه می‌شود. مخلوط آن با خاک گلدان، خاک گلدان را تقویت می‌کند و رشد گیاهانی را که در گلدان قرار دارند بهبود می‌بخشد. کمپوست بوی ملایم و طبیعی دارد و برای استفاده در داخل خانه کاملا مناسب است.

تبدیل ضایعات به ورمی‌ کمپوست با استفاده از سطل‌ها‌ و لوازم مناسب انجام می‌شود. به طور کلی تنها با داشتن یک سطل پر از کرم خاکی می‌توان کمپوست به دست آورد. کرم‌ها به ‌طور شگفت‌انگیزی در کنار هم فعالیت کرده و آنچه را که شما می‌خواهید تولید می‌کنند. آنها نیازی به تغذیه روزانه ندارند، سر و صدا نمی‌کنند و سطل‌های زباله آنها فقط باید هر سه تا شش ماه یکبار تمیز شوند. آنها می‌توانند یک تجربه یادگیری جذاب برای بچه‌ها ایجاد کنند که نه تنها شامل زیست‌شناسی با یکی از موجودات مورد علاقه آنها می‌شود، بلکه شامل درس‌های زیست‌محیطی گسترده‌تری نیز خواهد شد.
عمل کمپوست کردن با کرم فقط برای گیاهان خوب نیست. برای سیاره زمین هم خوب است. ضایعات غذا و سایر مواد آلی را از زباله‌های ما دور نگه می‌دارد و استفاده از محل‌های دفن زباله را کاهش می‌دهد. پس جای تعجب نیست که این کار توسط شهرداری‌های ایالتی، شهرستانی و شهری تشویق می‌شود چون دفع زباله هم هزینه‌های مادی دارد و هم آسیب‌های زیست‌محیطی به کره زمین وارد می‌کند.
علاوه بر ضایعات آشپزخانه که به راحتی در دسترس هستند، به کرم، سطل مخصوص و ملافه نیاز دارید. اندازه سطل کرم شما (یا تعداد سطل‌هایی که می‌توانید استفاده کنید) و مقدار کرم‌هایی که نیاز دارید به میزان زباله‌های قابل استفاده آشپزخانه که خانواده شما تولید می‌کنند بستگی دارد. ثبت مقدار زباله‌ مناسبی که طی یک یا دو هفته تولید می‌کنید می‌تواند به تعیین حجم عملیات ورمی‌ کمپوست شما کمک کند.

کرم خاکی

دقت کنید همه کرم‌ها یکسان خلق نشده‌اند. سعی نکنید از خزنده‌های شبانه باغی خود استفاده کنید. آنها برای خوردن و زنده ماندن باید راه خود را از میان خاک عبور دهند و از زباله‌های ارگانیک تغذیه نمی‌کنند. اکثر کرم‌های کوچک‌تر که در اطراف شما یافت می‌شوند نیز مناسب نیستند. بیشتر آنها احتمالاً Lumbricus terrestris هستند. تفاوت اساسی، علاوه بر سازگاری، این است که L. terrestris همان طور که از نامش پیداست، یک ساکن در اعماق خاک است، در حالی که کرم‌های مخصوص ورمی‌ کمپوست زباله‌نشین‌هایی هستند که به حفاری در زمین نیاز ندارند.
کرم‌های مورد نیاز برای کمپوست‌سازی Eisenia foetida هستند که به ‌عنوان کرم‌های قرمز، برندینگ یا کرم کود نیز شناخته می‌شوند. E. foetida زباله می‌خورد، تولید مثل می‌کند و در شرایط مختلف تغذیه‌ای زنده می‌ماند. Lumbricus rubellus (کرم‌های کود دامی) نیز در سطل‌های کمپوست به خوبی عمل می‌کنند. سفارش کرم‌ها از یک تامین‌کننده قابل اعتماد تضمین می‌کند که کرم‌های موجود در سطل شما زنده می‌مانند و وظیفه‌ای را که از آنها انتظار دارید انجام می‌دهند.
در اینجا این سوال مطرح می‌شود که برای ورمی کمپوست به چند کرم نیاز دارید. برخی از متخصصان ورمیکالور نسبت یک به یک را توصیه می‌کنند. یعنی یک پوند کرم، معادل تقریباً 1000 عدد کرم، به یک پوند زباله اضافه شود. البته برخی به ازای هر پوند زباله، دو پوند کرم را توصیه می‌کنند.
نکته دیگری که باید در نظر داشت این است که کرم‌ها مانند خرگوش‌ها تکثیر می‌شوند. اگر غذای کافی و یک خانه خوب به آنها بدهید، می‌توانند جمعیت خود را هر 90 روز دو برابر کنند. پس ممکن است بخواهید آهسته و با کرم‌های کمتری نسبت به آنچه که فکر می‌کنید نیاز است شروع کنید. ازدیاد جمعیت کرم‌ها در ادامه می‌تواند کمبود اولیه را جبران کند.
یک سطل ورمی کمپوست خوب برای استفاده آسان و کارآمد است. امروزه تعدادی سطل تجاری به منظور کمپوست کردن ضایعات توسط کرم‌ها در دسترس است. این نوع سطل‌ها را سطل‌های تجاری می‌گویند. علاوه بر این عده‌ای از افراد از سطل‌های خانگی استفاده می‌کنند. سطل‌های تجاری نسبت به نوع خانگی آن مزایایی دارند که در ادامه به آنها اشاره می‌شود.
در یک سطل چندلایه سینی‌ها پشت سر هم استفاده می‌شوند و هر کدام پس از پر شدن سینی زیرین با کمپوست مورد استفاده قرار می‌گیرد. وقتی زمان حرکت کرم‌ها فرا می‌رسد، غذا و ملافه در سینی بعدی قرار داده می‌شود. سینی‌ها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که کرم‌ها می‌توانند در واقع به سطح بعدی مهاجرت کنند. هنگامی‌که آنها سطح قدیمی ‌را پشت سر گذاشتند، می‌توان آن را برداشته و خالی کرد و سپس در بالای سطل جایگزین نمود. تا زمانی که خالی بماند، چیزی برای جذب کرم‌ها وجود ندارد. تنها زمانی که ضایعات غذایی وجود داشته باشد، کرم‌ها وارد آن می‌شوند.
سطل‌های ورمی کمپوست خانگی معمولا از چوب یا پلاستیک ساخته شده و بسیار ساده هستند. مهم است که مواد تشکیل‌دهنده آنها مات باشد زیرا کرم‌ها نور را دوست ندارند. درپوش محکم لازم نیست؛ کرم‌ها معمولاً سعی نمی‌کنند از محل زندگی خود فرار کنند. درپوش‌های محکم، تهویه را قطع می‌کند. اما استفاده از نوعی پوشش به عنوان در برای سطل مهم است، هم برای جلوگیری از نور و هم برای حفظ رطوبت.
اندازه سطل به تعداد کرم‌هایی که می‌خواهید در آن نگهداری کنید و مقدار زباله‌ای که می‌خواهید آنها را بازیافت کنید بستگی دارد. چند قانون ساختاری در  این باره وجود دارد. اول اینکه کرم‌ها معمولاً به جای سر به فضای کف نیاز دارند. (سطل‌های تجاری که بلند به نظر می‌رسند معمولاً از چندین سینی کم‌عمق تشکیل شده‌اند که روی هم چیده می‌شوند.) عمق یک سطل یک لایه نباید بیشتر از 12-18 اینچ (30-45 سانتی متر) باشد. دقت کنید تهویه و زهکشی برای سطل کمپوست بسیار ضروری است.
از آنجا که کرم‌ها به نور و سر و صدا بسیار حساس هستند، گوشه‌ای از زیرزمین اغلب بهترین مکان برای نگهداری آنها به شمار می‌رود. آنها در دمایی بین 55 تا 77 درجه فارنهایت (13 تا 25 درجه سانتیگراد) رشد می‌کنند. این همان دمایی است که بیشتر زیرزمین‌ها دارند. در طول ماه‌های تابستان می‌توان سطل‌های کرم را تا زمانی که در سایه هستند در بیرون (حداقل در برخی مکان‌ها) نگه داشت. البته راه‌هایی برای نگهداری سطل ورمی کمپوست در آشپزخانه و حتی در اتاق نشیمن یافت می‌شود. در مکان‌های سردتر سطل‌ها را می‌توان در ماه‌های زمستان به داخل آورد.
بستر مناسب
برای فعالیت کرم‌ها به بستر مناسبی نیاز دارید که از یک سوم تا یک دوم سطل زباله شما را اشغال کند. به خاطر داشته باشید که آنها آب را دوست دارند و بستر آنها باید حدود 75 درصد آب باشد. بستر را از نوارهای روزنامه، مقوا یا کارتن تخم مرغ، کود کمپوست‌ شده، برگ‌های کهنه یا مخلوطی از این مواد تهیه کنید. فقط مطمئن شوید که مواد تمیز و غیرسمی ‌هستند زیرا کرم‌ها بستر را می‌خورند. اگر با مقوا یا کاغذ کار می‌کنید، مواد انتخابی را در آب خیس کنید، سپس آن را به قطعات نسبتاً کوچک تقسیم کنید تا خوردن آن برای کرم‌ها آسان شود. بستر باید مرطوب باشد اما خیس نباشد.
سطل را تا نیمه با مواد بستر پر کنید و یک یا دو مشت خاک و همچنین مقداری پوسته تخم‌مرغ خرد شده به آن اضافه کنید. همچنین می‌توانید از مقدار کمتری ماسه یا نشاسته ذرت به جای کلسیم پوسته تخم‌مرغ استفاده کنید. در حالی که بستر را داخل سطل می‌ریزید، نباید آن را فشار دهید که منسجم شود. کرم‌ها به مکانی برای نقب زدن نیاز دارند و شما به مکانی برای دادن غذا به آنها نیاز دارید. این کار از تولید بوی بد و جمع شدن دیگر حشرات در ورمی کمپوست شما جلوگیری می‌کند.
رطوبت برای اساسی‌ترین عملکرد زندگی کرم‌ها یعنی تنفس ضروری است. کرم‌ها به دلیل نداشتن ریه، از طریق پوست خود تنفس می‌کنند، چیزی که فقط در یک محیط مرطوب امکان‌پذیر خواهد بود. بنابراین بستر آنها باید مرطوب باشد. اما اگر رطوبت در کف سطل شروع به جمع شدن کند، می‌تواند مشکل‌ساز شود.
راه‌حل کلاسیک این است که چند بلوک کم ارتفاع (1 تا 2 اینچ) را در یک سینی بزرگ قرار دهید و سطل را روی بلوک‌ها بگذارید تا اب اضافی از سوراخ‌های پایین سطل خارج شود. هر چند وقت یکبار سینی را به خالی کنید و هر از گاهی چک کنید که سوراخ‌های زیر سطل مسدود نشده باشد.
نحوه تغذیه کرم‌های ورمی کمپوست از ابتدا
هنگامی ‌که سطل و محتوای آن در جای خود قرار گرفتند، یک فرورفتگی کم‌عمق در محتوا حفر کنید و کرم‌ها را در آن قرار دهید. سپس درب سطل را به صورت کج به طوری که نور کمی وارد سطل شود بگذارید. نور آنها را تشویق می‌کند تا در عمق محتوا فرو بروند. قبل از اینکه شروع به تغذیه کرم‌ها کنید، آنها را به مدت یک هفته یا بیشتر بگذارید تا به شرایط جدید زندگی عادت کنند. اگر خیلی زود شروع به تغذیه کرم‌ها کنید، غذایی که برای آنها کنار می‌گذارید فقط پوسیده شده و بو می‌کند.
بعد از این هم زمانی که به آنها غذا می‌دهید به جای اینکه غذا را روی محتوای سطل بپاشید، مطمئن شوید که آن را در محتوا دفن می‌کنید. دوباره آنها را به مدت یک هفته بگذارید، سپس بررسی کنید که آیا کرم‌ها در حال خوردن هستند یا خیر و بر اساس آن مقدار غذا را تنظیم کنید. در ادامه به اینکه غذای کرم‌ها چیست اشاره می‌کنیم.
منظور از غذای کرم‌ها همان ضایعاتی است که قرار است به ورمی کمپوست تبدیل شود. اگر ضایعات مناسبی را برای تبدیل شدن به کمپوست انتخاب کنید به راحتی می‌توانید از مشکلات بعدی جلوگیری به عمل آورید. منظور از ضایعات مناسب نیز پوست میوه، پوست سبزیجات، تفاله‌های چای و قهوه همگی است. از دادن گوشت یا فرآورده‌های جانبی گوشتی و نیز محصولات لبنی و غذاهای روغنی به کرم‌ها خودداری کنید. چون این مواد آفاتی مانند مگس و دیگر جوندگان را جذب می‌کند و در عین حال به کرم‌های شما آسیب می‌رساند.
کارشناسان در مورد تغذیه کرم‌ها با ماکارونی و سایر غلات اختلاف نظر دارند، بنابراین اجازه دهید کرم‌ها به شما بگویند بهترین رژیم غذایی برای آنها کدام است. البته، کرم‌های خود را با زباله‌های معدنی مانند فویل آلومینیومی ‌یا شیشه تغذیه نکنید. همچنین از روزنامه‌های جوهر رنگی خودداری کنید. زیرا این رنگ‌ها می‌توانند برای کرم‌ها مضر باشند. اساساً اگر از عقل سلیم استفاده کنید در نهایت می‌توانید با کرم‌های شاد و کمپوست فراوان مواجه شوید.
پس از تغذیه اولیه کرم‌های خود، بهتر است فقط یک بار در هفته به مقدار کم به آنها غذا دهید. ایده این است که فقط به اندازه کافی به آنها بدهید. منظور اندازه‌ای است که می‌توانند آن را بخورند. در غیر این صورت باقیمانده مواد (آنچه توسط کرم‌ها خورده نمی‌شود) باعث بدبو شدن سطل کمپوست شما خواهد شد.
اگر کرم‌های شما خیلی آهسته غذا می‌خورند، می‌توانید کرم‌های بیشتری اضافه کنید یا می‌توانید آنچه را که به آنها می‌دهید حسابی خرد کنید. خرد کردن ضایعات باعث سرعت بخشیدن به روند ورمی کمپوست می‌شود.