پرورش و محصول گیری از درخت ساپادیل

درخت ساپادیل از گیاهان بومی مکزیک است. ساپادیل یکی از اعضای خانواده متفاوت و منحصر به فرد آنانوناسه است که شامل گیاهان دیگر مثل آنانونا پریمولا، سیب کاستارد و شکر سیب می شود. درخت ساپادیل ظاهری عجیب و میوه ای عجیب تر دارند و بومی مناطق استوایی آمریکا هستند. ولی می توان با فراهم کردن شرایط، آن را در مناطق دیگر هم پرورش داد.

میوه ساپادیل پوستی با زمخت و پر از تیغ دارد. بر خلاف ظاهر، بخش داخلی میوه نرم ولی پر از دانه است. اندازه هر کدام از میوه های این درخت ممکن است حتی تا 30 سانتی متر هم برسد. در آن مناطق استفاده از گوشت این میوه برای تهیه بستنی مرسوم است. این درخت همیشه سبز کوچک در حقیقت بزرگ ترین میوه را در میان اعضای خانواده خود تولید می کند که وزن آن حتی می تواند تا 7 کیلوگرم هم برسد. بخش سفید رنگ میوه ساپادیل معمولاً بدون بذر است. این مسئله از آن جهت مهم است که پوست و دانه های این میوه برای ما انسان ها سمی محسوب می شود.

خود درخت پس از رشد کامل می تواند تا 9 متر رشد کند. این گیاه خاک های مختلف را می تواند تحمل کند ولی بیشتر از همه خاک هایی با نفوذ پذیری بالا و شنی با اسیدیته 5 تا 6.5 را می پسندد.

ساپادیل توانایی تحمل سرما و باد های شدید را ندارد ولی می توان آن در ارتفاعات مختلف، از سطح دریا گرفته تا ارتفاع 914 متری، پرورش داد.

پرورش بذر ساپادیل

ساپادیل به عنوان یک درخت به نسبت رشد بسیار سریعی دارد چرا که تنها در 5 سال می تواند از یک بذر کوچک به یک درخت بالغ تبدیل شده و اولین محصول خود را تولید کند. برای جمع آوری و کاشت بذر، بهتر است آن ها را حداکثر تا یک ماه پس از برداشت محصول آماده کرده و کاشت. هر چند که بذر ها همچنان تا 6 ماه هم می توانند سالم باقی مانده و رشد کنند. بذر ها در شرایط مناسب پس از گذشت 15 تا 30 روز جوانه می زنند. بذر ها پیش از کاشت باید حتماً شسته شوند.

نگهداری از ساپادیل

بخش مهمی از نگهداری از ساپادیل شامل ایجاد مالچ بر روی سطح خاک می شود که از سیستم ریشه کم عمیق آن محافظت می کند. ساپادیل در دمای 27 تا 32 درجه سانتی گراد و رطوبت پایین نمی تواند به خوبی گرده افشانی کند ولی دمای 24-25 درجه و رطوبت نسبی 80 درصد برای گرده افشانی آن عالی است. همانند تمام گیاهان مناطق استوایی، ساپادیل نیز به آبیاری مداوم و زیاد نیاز دارد. در صورت کم آبی و وارد شدن استرس به آن، برگ ها دچار ریزش می شوند. همچنین باید گیاه را هر 3 ماه یک بار کود دهی کرد و برای این کار بهتر است از کود متعادل NPK 10-10-10 استفاده کرد. سال اول تنها 0.22 کیلوگرم کود، سال بعد 0.45 و سال های بعد 1.4 کیلوگرم کود لازم است.

ساپادیل به نگهداری خاصی نیاز ندارد و قطع کردن شاخه و برگ های آسیب دیده و بیمار کافی است که آن هم پس از برداشت محصول انجام می گردد. با رسیدن میوه های ساپادیل، رنگ پوست آن ها از سبز تیره به سبز-زرد روشن تغییر می کند. همچنین ستون اصلی میوه نرم تر شده و میوه متورم می شود. زمانی که میوه می رسد، حدود 4 تا 5 روز رسیده باقی می ماند. هر درخت هر سال حداقل 12 عدد میوه می دهد.

میوه ساپادیل طعم خوبی دارد و هر کدام 71 کیلوکالری، 247 گرم پروتئین، کلسیم، آهن، منیزیم، پتاسیم و فسفر به بدن می رسانند. این میوه همچنین منبع غنی ویتامین C و A است. میوه ساپادیل را می توان به صورت تازه و آماده مصرف کرده یا از آن برای طعم دار کردن بستنی، ژله و ... استفاده کرد.